4.2.16

PERTEJ…


ne kurrë s’jemi takuar, jemi flaka dhe hiri…
por të pashë në ëndërr
dhe vetëm për një çast që andej të mora...
dhe ishte aq bukur...dhe ishe aq e bukur
dhe ëmbël më puthe kur pranë t’u afrova…
dhe ike bashkë me ëndrrën kur dremitja e tij të thirri…
o Zot, ç’bekim të të duan kaq shumë!
të të duan si unë, o Zot ç’mallkim!
ëndrrën e një tjetri padashje vodha
ndërsa po flija i qetë gjumin tim…
©Artan Gjyzel Hasani