E LODHSHME, POR…

e lodhshme të jesh moshatare me ëndrrën
kur më e vjetra e të gjithave
është ajo që s’vjen në jetë...

ndaj si njerëzit që me fatin pajtohen
a me tjetrin në rastin më të keq
fshihe dhe ti ëndrrën e qelqtë
nëse e madhe atij i rri
dhe para se shputa e përbaltur
ta shkelmojë e ta shkelë…
pas yjeve përplase...
le të thyhet në qiell...
atje ku dikur banonit të dy…

asgjë e veçantë nuk do ndodhë...më beso...
në gushë të natës Udh’ e Qumështit varur...
kajmak gastaresh spërkatur gjinjtë e saj
e teksa shiu i ftohtë i kristaleve të tua
çka mbeti prej tij do të lagë
harroja emrin
dhe një Zot të ri kërko…

(nga libri "PRANDAJ")
©Artan Gjyzel Hasani