DOMOSDO

une s’të kam takuar kurrë ty…
nuk të kam parë…
nuk të njoh…

por kur në një banket tajlandezësh
një pjatancë me midhje të gjalla më servirën
me banane dhe orkide anash zbukuruar
e diku pranë tyre ca briosh
kofshët e tua që nuk i kam parë kurrë përfytyrova
e atë gjënë tjetër domosdo…
domosdo të bukura e aromëmira,
përderisa dëshiron të m’i tregosh...

dhe ndërsa alkooli përtej gurmazit tim
niagarë viagre mbi gjoksin leshator rrodhi
peceta që kisha mbi prehër përdhe u rrëzua...
e bardhë sic ishte më nuk ishte
kur vera e derdhur me lulëkuqe e mbolli…
e teksa kamarierja kineze u përkul ta merrte
e dy gjinj të hatashëm zbuloi
dora e ndrojtur e eskimezes që kisha pranë
ekuadorin tim fërkoi…

por nuk doja me asnje femër nga ato ta bëja,
vecse me dorën time që orkidet kish prekur…
ndërsa kofshët e tua që nuk i kam parë kurrë
ndjeva të mos doja t’i tradhëtoja…
u ngrita e në banjë hyra...
pas derës së saj të mbyllur
të gjitha gratë e botës i harrova…

ja të gjitha këto ndodhën mbrëmë
kur një pjatancë me midhje të gjalla më ofruan...
mes orkidesh të bananta i avullti briosh...
dhe në mendje më erdhën
domosdo kofshët e tua…
kofshët e tua që kurrë s’i kam parë….
……………………….
të bukura domosdo
përderisa ke qejf të m’i tregosh…

©Artan Gjyzel Hasani