DESTIN

pendimet e mia pafund
dhe prapë trok’ i zemrës pafund...
ëndrra të abortuara dhunshëm
zgjime në momentin jo të duhur...
cka të tjerët e arritën lehtë
për mua ah sa mund...

fëmijë një natë vere yjet që binin doja t’i prisja
dhe plot dëshirë duart zgjata unë..
prita një jetë sa duart m’u lodhën
e kurrë s’i kapa se ranë larg shumë…

të nesërmet e mia gjithnjë ishin pulëbardha
në detin blu më joshën të notoja larg shumë…
e kur pranë tyre arrita…sa pranë…ah sa prane…
s’ishte gjë tjetër vec e valëve shkumë…

vjeshtat e të tjerëve pranverave të mia hedhur
udhëve aq të ndryshme mbi të njëjtin gur penguar…
rrudhosur këndet e syrit...
vështrimi po ai…
dritarja ime në murin e gabuar…

në ëndrrën time gjithmonë i huaj
kujtimeve të të tjerave harruar
zgjimeve pas epsheve përgjumur
dëshirave krahëprera mohuar
ferrparajsash gjithmonë i humbur
sa orë..
sa ditë..
sa muaj...

ndoshta paska qenë vërtet e shkruar,
fluturimet të më mbaronin kaq shpejt…
po vallë përse o Zot u bë si c'deshe Ti,
sa herë që bëra si c'desha vetë...?

(nga libri "Erotika")
©Artan Gjyzel Hasani