e sjell ndërmend atë të shtunë…
(e si mund ta harroja?)
e mrekullueshme si një seks i ndyrë
me një hënë magjike…
më tërheqëse se të gjitha femrat në errësirë…
i lumtur e i qetë pranë saj
për sa kohë që nuk e dashuroja…
ia mësova i ngeshëm e plot dëshirë
që virgjëria është sëmundje e kurueshme...
që sperma nuk është rrëshirë...
që dashuria është kimi
dhe seksi fizikë…
që kur një femer fillon të kuptojë dashnorin
pason vec heshtje dhe frikë….
i shpjegova që meshkujt janë aq të ndryshëm
si udha që ndjekin përrenjtë
por shtrati i pasigurtë i dashurisë
i bashkon të mëncurit me budallenjtë…
i tregova që një grua kurrë
nuk harron ata me të cilët ka fjetur...
ndërsa të vetmet që kujton një burrë
janë femrat që ia lanë të ngrehur…
i thashë që ëndrrat e varfanjakëve
janë shpesh kështjella rëre…
kasollja e pasionit zakonisht bëhet varr…
por nëse paraja nuk e blen dot dashurinë,
përkohësisht me qira edhe mund ta marrë…
* * *
më pyeti si quhem...
"por unë s'kam emër
për sa kohë që në gjoks
rreh ajo që quhet zemer...
pa emër dashurite, pa emër urrejtjet,
pa emër kenaqesitë, pa emër qejfmbetjet,
pa emër epshi dhe sperma e derdhur,
pa emër e gjelbërta aq papritur zverdhur...
pa emër vështrimi, pa emër sytë,
pa emër gjumi kur bëhet vet' i dytë...
pa emër ëndrra, pa emër zgjimi,
pa emër përkëdhelja, pa emër pallimi...
pa emër loti që faqes rrëshket,
pa emër dhe zëri që heshtjes i flet...
pa emër fëmijët që vijnë në jetë shurruar...
pa emër të vdekurit varrezës së harruar...
pa emër dhe rruga që ti e quan jetë,
pa emër dhe turma që mua më tret...
pa emër pulëbardha dhe shkum' e valëve pa emër...
pa emër dhe gruaja që dot s'u bë femer...
pa emër e verteta që nuk doli kurrë,
pa emër mashkulli që hiqet për burrë...
pa emër përbuzja, nderi dhe poshtërimi,
pa emër piedestalet ku përmut adhurimi...
pa emër e nesërmja drejt së cilës renda...
pa emër e djeshmja që iku si ëndrra...
pa emër premtimi që unazës sime fle...
pa emër dhe balta ku gjurmën tënde le....
pa emër këto fjalë që ti dëgjon tani...
pa emër dhe emri që më vunë prindërit e mi...
pa emër buzëqeshja që nganjëherë vret,
të gjitha pa emër... e asgjë s'humbet..."
* * *
të gjitha cudirat ia thashë atë natë…
(rast më të mirë nuk kishte:
më pas do të ishte e lodhur…
ose e clodhur shumë do të ishte…)
pastaj lakuriq iu shfaqa unë...
zog' i saj dridhej nën këmishë…
u shqepëm në seks atë të shtunë
dhe të dielen u rrëfyem në kishë….
(2008)
©Artan Gjyzel Hasani
