9.9.10

Poezisë sime (kolazh)

në vargjet e tua putanat

u ndjenë zonja...

zonjat kurva...

pleqtë fëmijë...

bashkëshortët të tradhtuar,

Jezusi kopil...

mëkatarët të virtytshëm...

murgeshat lavire...

trimat frikacakë...

idhujt të rrëzuar...

vec dashuria Perëndi...

..........................

(e unë

sa herë botën e dhjerë Nevojtore e quajta

aq herë vetes i thashe "Muti je ti!")



do të ketë nga ata që si xhevahir

do të të mbajnë në duar…

do të ketë edhe nga ata që do të të

mallkojnë…

nganjëherë do gjëndesh dafinash mbuluar…

nganjëherë vargjet e tua pellgje narcistësh

do të turbullojnë…



MORALIN prej kohësh e bëre EUNUK

që lakuriqësine tende me detyrim të vështrojë,

me pahir të buzëqesh në të rralle i gjori,

ndërsa cenin e tij me mbathjet e tua

përpiqet ta mbulojë…



se ti më ngjan mua...

je pjella ime…

dhe kurrë në trupin tënd të zhveshur rrobën e huaj

s’do pranosh:

kur linde të mbështolla përgjakshëm me lëkurën time

pulsi im – gjurma jote ngado që të shkosh…



do cash mes udhëve ku ata

nuk shkuan ndonjëherë…

në gremina ku nuk guxuan

të hedhin dot as vështrimin…

mes shkretëtirës ku vec ti e di

që një lule fle…

mes brigjesh ku përrenjve

do ua ndryshosh drejtimin…



do njohësh të dëshpëruar me gurin në qafë varur…

të pashpresë që harruar i ka fat’ i keq…

do njohësh dhe njeriun...

atë që akoma s’ka ardhur…

atë që nga pas turmat zvarrë tërheq…



në shpirtëra njerëzish që nga vetvetja

kanë frikë…

mes atyre që nuk njohin as besën

e as nderin…

kufomat që do ndeshësh mëshiroi

cdo ditë…

dhuroju parajsën

kur njohin vec ferrin…



nganjëherë do ngjash me të dlirën vashë

që skuqet para një pike vese që pikon…

nganjëherë do jesh e ëmbël

si një përrallë

pranë oxhakut kur nata heshtjen përgjon…



nganjëherë kapricioze...

rebele si yt atë…

stuhi zemëratash që buzëqeshja në cast shuan

por zemrën…

zemrën…mbaje të zjarrtë…

të ringjallësh atë që për pak zjarr vuan…



pra ec..poezia ime...ec…

këmbëzbathur…

e zhveshur...

askush nuk do mund të të ndalojë...

................................................

(edhe ai qe lakuriqësinë tënde ditën

e përbuz,

natën me imazhin tënd

vetmisë do të masturbojë…) 



(2006)



©Artan Gjyzel Hasani



Bookmark and Share