dua ta bëjmë bashkë sonte këtë natë
mes epshit padurimit dridhur…
por ti je larg…
e unë në një tjetër shtrat
veten përkëdhel symbyllur…
më mungojnë sytë…
buzët e tua…
flokët...
të qeshurit…hareja...
inati që të bën të mos derdhësh lotët...
magjia që ti më fal,
dehja...
supet...
lëkura...
sqetullat...
gjinjtë dhe barku yt...
brenga që të rrudh vetullat...
dëshira që të ndricon sytë...
puthja dhe gjuha gjarpërushe...
prekja,
gishtërinjtë…thonjte e tu...
kafshimet...
veshtrimi yt djallushe...
jeshilja jote mbi sytë e mi blu...
aroma e trupit tënd…
djersa…
kërthiz’ e vockël që lëpija...
trupi yt triumfesh harkuar
mbi lumenjtë e pasioneve të mia…
pëshpëritjet,
ulurimat…ekstaza…
rënkimet...përkujdesjet...
pritja… ethja dhe tundimet....
netët dhe mëngjeset...
por më shumë më mungon ajo...e jotja...
djepi i nxehtë i prekjeve drithëruese...
krematoriumi i puthjes sime...
zjarr që zjarre shuan dhe hirin ndez...
netëve ku digjen epshe turbulluese...
e ngrohtë...
e lagët...
rënkuese...
Etna jote ku Vezuvi im vdes...
(2005)
©Artan Gjyzel Hasani
