e gënjeshtërt si parathënie libri
është jeta ime
dhe ëndrra çmimi që i vure ti…
një libër që titullin ia shkruajtën të tjerët…
e numrin e fletëve askush nuk ia di…
plakem...
rrudhem…
dhe për fatin tim të keq
nuk jam djath...
as letër dashurie
e as verë…
...........................
kush më shijoi dhe me mua dje u deh
nuk e di nëse do më gjejë tjetër herë…
thonë dashuria pleqërinë kuron,
dhe zemrën që zvarritet me përtesë…
por unë cuditerisht ndjeva të plakem
kur pasioni që dashurinë gjeneron
mjerueshëm degjeneroi
në martesë…
fëmijë kur isha shumë frikë
fundin e përrallës e kisha…
më shumë se kuçedrën
që shtatë kokë kishte…
dhe nuk e dija që më i madhërishmi
i të gjithë arteve,
arti i mbarimit ishte…
kur u rrita mësova
se dëshira për dëshira
e kishte emrin mërzi...
mërzia lindte vetminë
e kjo dhimbjen….
dhimbja kalonte,
por bukuria mbetej…
trishtimi tretej…
e përsëri niste ëndrra
ku fundi më dukej fillim…
pikënisje në rrethin që mungonte…
e gënjeshtërt si parathënie libri
është jeta ime,
që s’ishte e imja në të vërtetë…
.........................................
por pjesëve të bardha
mes rreshtave të shkruar…
të bardha...
te bardha..
mermer...
vdekja me siguri e imja do të jetë…
......................................
mes rreshtave ku jetova ashtu siç isha
e jo siç më deshën njerëzit e tjerë…
(29 Shtator, 2010)
©Artan Gjyzel Hasani
