5.7.09

Nga Dialogu Poetik nr.3 (fragment)

Hijet e kujtesës askush s’i trazon më,
në vetmi pasqyrash tretemi çdo ditë,
qytetërime antike që nuk vdesin kurrë,
nën blice turistësh krenarisht japin shpirt…


Mbi kalldrëme fjalësh ku edhe mund të rrëzohemi
për të tretën herë udhën drejt teje marr…
të pastrehë gjithnjë më kanë zënë muzgjet
lejlek kujtimesh mbi katedralen pa këmbanë…

U bë shumë kohë që s’jemi takuar, mike,
por tani jam këtu… eja …mos nguro…
çfarë horizontesh të panjohur panë sytë e tu…?
kush ëndrrat t’i trembi nëpër gjumë …më trego…

Kam shumë për të të folur e më shumë për të heshtur…
Shumë për të të treguar e më shumë për të fshehur…