...të jesh bima që rrënjët brenda shkëmbit vdes
dhe jo lulja në vazo që sallonin zbukuron…
të jesh dallga që bregut formë i jep
dhe jo shkuma që mbi valën qëndron…
të jesh zjarri që gjithmonë prushin ndez
dhe jo flakë ku digjen fluturat krahëshkruar…
të jesh pëshpërima e parë cdo mëngjez
dhe jo rënkim i mbytur i natës së shkuar…
të jesh fryma e vetme që mushkëritë e tjetrit mbush
dhe jo puthja e radhës vdekur përmbi buzë…
të jesh prekja që pashmangshmërisht kërkon edhe nesër
dhe jo turbullirë e ëmbël qe shkon dhe vjen si muzë…
……………………………………………………….
e vështirë të përkasësh…e vështirë…
sigurisht të kesh dikë është shumë më e lehtë…
por veç udhëkryqet e jetës ta mësojnë më mirë
ndryshimin mes “të kesh” dhe "përket”…
dhe jo lulja në vazo që sallonin zbukuron…
të jesh dallga që bregut formë i jep
dhe jo shkuma që mbi valën qëndron…
të jesh zjarri që gjithmonë prushin ndez
dhe jo flakë ku digjen fluturat krahëshkruar…
të jesh pëshpërima e parë cdo mëngjez
dhe jo rënkim i mbytur i natës së shkuar…
të jesh fryma e vetme që mushkëritë e tjetrit mbush
dhe jo puthja e radhës vdekur përmbi buzë…
të jesh prekja që pashmangshmërisht kërkon edhe nesër
dhe jo turbullirë e ëmbël qe shkon dhe vjen si muzë…
……………………………………………………….
e vështirë të përkasësh…e vështirë…
sigurisht të kesh dikë është shumë më e lehtë…
por veç udhëkryqet e jetës ta mësojnë më mirë
ndryshimin mes “të kesh” dhe "përket”…
(nga libri "Misioni Paranoik", 2006)
© artangjyzelhasani
© artangjyzelhasani
