me shumë mundim e ndezëm dhe qymyrin
barbekjuja është gati…jemi në piknik…
do piqen gjërat dhe pas pak do hamë
do bëjmë shaka
do shkrihemi së qeshuri
do pimë dhe birrë nga një çik…
barbekjuja është gati…jemi në piknik…
do piqen gjërat dhe pas pak do hamë
do bëjmë shaka
do shkrihemi së qeshuri
do pimë dhe birrë nga një çik…
e pastaj do më rrëfesh kur ishe e vogël
që zjarre të ndizje të pëlqente…
sypërlotur tymit i fryje…
flakës i gëzoheshe… lumturoheshe
teksa krande mblidhje zabeleve
hareja bubulake përflakte
netët plot yje pranvere…
që zjarre të ndizje të pëlqente…
sypërlotur tymit i fryje…
flakës i gëzoheshe… lumturoheshe
teksa krande mblidhje zabeleve
hareja bubulake përflakte
netët plot yje pranvere…
e unë buzën do vë në gaz
do ndez një cigare…edhe një tjetër…
e në mendime do bie më pas
dhe nuk do të të them se
sa shumë më trishton ndezja e zjarrit…
vdekja e flakëve në përcëllim
…………………………………..
çdo zjarr që dikur ndizja shkujdesur,
shuante diçka në shpirtin tim…
do ndez një cigare…edhe një tjetër…
e në mendime do bie më pas
dhe nuk do të të them se
sa shumë më trishton ndezja e zjarrit…
vdekja e flakëve në përcëllim
…………………………………..
çdo zjarr që dikur ndizja shkujdesur,
shuante diçka në shpirtin tim…
dhe nuk do të të them se
s’më dëshpëron hiri i zjarreve të shkuar
por prushi që dimrit digjet në mangall
teksa e shoh të shuhet…të shuhet
e flakën të gëlltisë ngadalë
zvogëlohet…plaket…rrudhet…
ashtu… dritëmekur jep shpirt…
ashtu…në heshtje…pa fjalë…
e nxitoj të shuhem para tij…
e të shkoj i ngrohtë në atë botë...
a ndoshta të shuhem bashkë me të…
ta rindez më s'mundem dot…
s’më dëshpëron hiri i zjarreve të shkuar
por prushi që dimrit digjet në mangall
teksa e shoh të shuhet…të shuhet
e flakën të gëlltisë ngadalë
zvogëlohet…plaket…rrudhet…
ashtu… dritëmekur jep shpirt…
ashtu…në heshtje…pa fjalë…
e nxitoj të shuhem para tij…
e të shkoj i ngrohtë në atë botë...
a ndoshta të shuhem bashkë me të…
ta rindez më s'mundem dot…
(nga libri "MEKATARI")
©Artan Gjyzel Hasani
