POST - MORTEM

me lule hiri pranverën time mbolli
tymi i trenit që të mori ty....

të shtunat që m’i vranë
i varrosa çdo të dielë…
por ti mos m’i vrit të hënat...
lermë të mbjell qiparisin…

dhe kur mbi këmbanare të kumbojë
një vazo bosh
dheun e kanë tret’ eshtrat e mia
se ti...

po ç'ndodhi me ty vallë?
ike bashkë me humnerën
e unë s’kisha ku ta dëgjoja
kumbimin e petaleve që binin
dhe kur të gjithë pranë më erdhën
vdiqa i qetë nga vetmia...

©Artan Gjyzel Hasani