NOCTURN

është mbrëmje e jo rastësisht pranverë
varganë jargavanësh lule- zanafille çelur kanë
qetësi dhe zhurmë e heshtjes s’dëgjohet askund 
ujvarë varrezash
mërmërimë e mermertë
mbi varrin bosh të Jaranit të Fundit...

zhvishesh...
shtrihesh...
epshesh epur...
s’je e bukur, por je lakuriq...
ndoshta edhe e bukur e s’kam sy të të shoh
për pak caste e lavdishme si çdo femër e cthurur
kur i thuren vargje si këto...

lavdi e lakuriqtë
mbi Harkun e Triumfit shkujdesur mbathjet var,
ndërsa një Ikarus pa I, pa krahë
dhe pa ca shkronja të tjera
mbi buzët e tua rrëzohet ngadalë...

hëna qirinj te shkrire mbi katedralet e gjinjve të derdh,
ndërsa ti në agoninë e përpëlitjes rrëmben qiellin…
e vjedh…
e shkul…
dhe me yjet e përflakur
i vë zjarrin tajgës së fundbarkut tënd...

më pas vjen nata
në vargjet e mia gjithnjë më pas vjen nata
errësohet shumë
dhe askush s’di çfarë ndodh
derisa Yll’ i Mëngjesit mes shalëve të tua
shuhet mes ethes pa u keqkuptuar
nga astrologët, rojtarët e varrezave
e nga mirembajtës katedralesh si unë...

në gjyqe yjesh mëngjesi paditur
e pagojë dita agon pa e ditur...

© Artan Gjyzel Hasani