të harroi vjeshta degës së thyer, gjethja ime,
si dashuria vetveten kur s’ka ç’të kujtojë më
dhe pastaj erdhi dimri…
si dashuria vetveten kur s’ka ç’të kujtojë më
dhe pastaj erdhi dimri…
këtu ku jetoj lulet janë
si pasionet e shkuara
e të shuara si ato...
si pasionet e shkuara
e të shuara si ato...
të bukura
por s’kundërmojnë…
por s’kundërmojnë…
ndaj sa më shumë rralloj cigaren
aq më shumë ndjej mungesën
e aromës së luleve...
aq më shumë ndjej mungesën
e aromës së luleve...
por tani borëton…
ketrat e dëshirës dremisin dimrin
aty ku dikur zgjoheshin pranverat…
aty ku dikur zgjoheshin pranverat…
në parkun e heshtur
ish i dashuri i saj dhe vejusha e tij
të paqtë si dy bashkëshortë në armëpushim
qenin e tyre shëtisin
ish i dashuri i saj dhe vejusha e tij
të paqtë si dy bashkëshortë në armëpushim
qenin e tyre shëtisin
e unë
pasi gris një letër të vjetër dashurie
një cigare tjetër ndez
dhe shkruaj këto vargje për ty…
pasi gris një letër të vjetër dashurie
një cigare tjetër ndez
dhe shkruaj këto vargje për ty…
(2009)
©Artan Gjyzel Hasani
©Artan Gjyzel Hasani
