DUKE TË PRITUR TY…

Pritja i paska
minutat orë
orët ditë
ditët muaj
muajt vite
vitet shekuj
ku koha vdes...
po të pres prej vitesh…
prej shekujsh…
po të pres...

Pritja i paska ngjyrat të cuditshme,
të bardhën të zezë,
të zezën gri
grinë blu
dhe bluja sa lehtë kthehet
në një shpresë të gjelbër,
e vetmja gjë e gjelbër
në këtë vjeshtë të verdhë,
në këtë vjeshtë gri
në këtë vjeshtë të thinjur…
dhe unë po të pres
me dashurinë e bardhë
me pikëpyetjet e zeza,
i thinjur gri si vjeshta
me sytë blu drejt një reje shpresash
të gjelbërta…të gjelbërta…

Pritja paska muzikën e saj të pazakontë…
këngët pa fjalë,
muzikën pa nota
melodinë të ashpër
e unë duke të pritur ty
rënkoj muzikën
pa fjalë
pa nota
pa melodi
me zërin tim
të cjerrë
të ashpër
të tmerrshëm…

Pritja paska mallin e saj
ku
kujtimi dhe harrimi
përleshen
plagosen
vriten
e të përgjakur
ringjallen
se edhe malli paska
pritjen....

Pritja paska lotët e saj
të lodhur
të rëndë
plot trishtim
pritja ka edhe
fshirje lotësh
pritja ka edhe zgjim…

Pritja paska dashurinë e saj
të kuqe
rozë
të verdhë
dhe dashuria paska
pritjen e saj
të madhërishme
të heshtur
të thellë…

(1996)
©Artan Gjyzel Hasani