24.8.11

Një poemë e pakomplikuar për natën e shtunë…


mbaroi dhe java  e lodhshme  e punës
në zyrat  e akullta  s’ka mbetur  më  njeri
tunduese  shfaqet   mbrëmja e së  shtunës
e avullt…
joshëse…
turbulluese…
si  këmbët  e një  femre kur del nga  taksia
në rrugën ku pak më parë ka rëne shi…

e ti  sonte mendjen  e ke ndarë
të zbresësh  në downtown
të marrësh duke dhënë 
kur  t’i  dhurosh  dikujt
ndonjë  kënaqësi të ndaluar
mishtore…
të ngrohtë…
rastësore…

mund të jetë një  prostitutë  gazmore ajo
shtëpiake  hallexheshë  në liridalje…
një virgjëreshë simbolike
a  studente  imcake  mosbesuese
me gjoks të hedhur e   të plotë…
apo një vejushë  ndërgjegjevrarë marinari
si katedrale  e vjetër   besimtari
ku gjinjtë   këmbana s’bëhen dot…

rrëshqit  drejt  qendrës së qytetit
bashkë me  rrëketë e shiut anash trotuarëve
dhe aty ku dritat e bareve
si  yje të abortuar qiejsh  jetimë
mbi çadrat e lagura  pikojnë  pikëllim….
dikush që do këtë  nevojë  për vetminë tënde
sonte  kësaj nate  diku aty  rrotull do të jetë…
mund të të kërkojë një çakmak a shkrepse
por  edhe mund të mos  të të kërkojë  asgjë
kur  ti  të ndalosh  hapat për të ndezur një cigare…

shëtiti me rradhë baret e rrugët
hidhe spirancën diku…
pranë  femrës së vetmuar te  banaku ulu
pi bashkë me të
dhe nxito  t’ia japësh  kënaqësinë  e ndaluar...

shihe  thellë në sy …
puthe edhe më thellë në buzë
e kur  ajo më shumë të dëshirojë
gjashtëmbëdhjetë  centimetrat e tu
(nëse ajo  do të jetë me fat)
edhe tetëmbëdhjetë   mund  të  shkojnë…

por kujdes...
mund të jetë edhe ndonjë beqare
që kurre s’di  ç’kërkon…
që i  duket se jeta  s’ka  çfarë  t’i japë më…
ndaj  kohë mos humb
me vajzat  e hutuara
nga  mosha dhe sëmundja e lirisë
ku gjithshka  u  lejohet
e  s’u  ndalohet  asgjë…

Zotit  mos i kërko më shumë
veç  lutju të jetë e martuar…
do dijë  të të falenderojë  në mënyrën e saj
për mollën e ndaluar….
edhe sikur  vetëm  në heshtje…
ashtu…
mirënjohëse…
pa  fjalë…



(13 Gusht, 2011)
©Artan Gjyzel Hasani