do vijë mbrëmja kur rreth tryezës në shtëpi të ulur
do flisni për fëmijët që po rriten ngadalë
e për ju që u rritët aq shpejt…
e kur ata në gjumë të kenë rënë
teksa kolltuqeve të rehatshëm të jeni fundosur…
një kafe të ngrohtë…
një cigare ndezur ti
ajo veshur lehtë…
në dorë një gotë verë …
dhe kur siç do mbrëmje pastaj
në televizor do jepen
reklamat e mesfilmit
me një vështrim vjedhurazi profilit
do e përkëdhelësh e do mendosh
“Vallë a më ka tradhëtuar ndonjëherë?”
se ndonjëherë mund të flesh
me gratë e të tjerëve
e një tjetër me tënden kushedi…
por ti mos ki ftohte...
nuk është dëborë ajo që bie…
është brymë…
kështjellë prej rëre është flirti…
eklips prej reje tradhëtia…
çbëhen me një frymë….
mos u merakos shumë
për aromën e panjohur në flokë…
as për atë shenjë kafshimi
ne qafën e saj…
as për ëndrrën që s’ia vjedh dot…
as për dekoltetë që vesh përsëri…
as për emrin e panjohur
që ajo rënkon në gjumë…
as të kujt ishin duart
që përkëdhelën ata gjinj…
merre lehtë, miku im,
errësira sjell veç mendime të zymta
dhe netëve një e një rrallë bëjnë dy…
........................................
nganjëherë të qëllon të flesh
me gratë e të tjerëve
e një tjetër me tënden kushedi…
por tani është mëngjes dhe ajo po fle
lakuriq shkujdesur pranë teje
me këmbën mbledhur
siç të pëlqen ty...
(2008)
©Artan Gjyzel Hasani
