Në dhomën pa dritë
qirinjsh drithëruar
një grua verbërisht
zhvesh trupin e djersitur
nën sytë e mureve
dritëhijesh zbukuruar
në derën gjysëmhapur
pret një të trokitur
Kush është?
Jam epshi që ti pret
çarçafëve të vetmisë
kur mesnatat vret
mes gjinjve të harlisur
me gishtërinjtë e dridhur
të dorës që prek…
tundimi që ti kalëron
drejt muzgut vrastar
që vdekjen tërheq zvarrë
aty ku fillon ëndrra
dhe dita nis mbaron…
klithmë…
ulurimë…
rrënqethje…
uri që tret urinë…
dhe ti
çmenduri
thonjçjerrje
kafshim
ekstazë
greminë
………..
katedrale dhimbjesh
nën këmbana gjinjsh…
Në dhomën pa dritë
qirinjsh drithëruar
një grua lakuriq...
epshesh mpakur...
nën qiellin e errët
mes kofshëve të saj
rrufetë japin shpirt
rënkimesh lagur…
