13.1.11

Domosdo…


une s’të kam takuar  kurrë ty…
nuk të kam parë…
nuk të njoh…

por  kur në një  banket  tajlandezësh
një pjatancë  me midhje  të gjalla  më servirën
me  banane  dhe orkide  anash zbukuruar
e diku pranë tyre  ca  briosh
kofshët e tua  që nuk i kam parë kurrë  përfytyrova
e  atë  gjënë tjetër  domosdo…
domosdo të bukura  e aromëmira,
përderisa  dëshiron  të  m’i tregosh...

dhe  ndërsa  alkooli  përtej gurmazit tim
niagarë  viagre mbi gjoksin  leshator  rrodhi
peceta  që kisha mbi  prehër përdhe  u rrëzua...
e bardhë sic ishte  më nuk ishte
kur  vera  e derdhur me lulëkuqe e mbolli…
e  teksa kamarierja kineze  u përkul  ta merrte
e dy gjinj  të hatashëm  zbuloi
dora  e ndrojtur e  eskimezes  që kisha pranë
ekuadorin tim  fërkoi…

por nuk doja me asnje  femër nga ato ta bëja,
vecse me dorën time që orkidet  kish prekur…
ndërsa kofshët e tua që nuk i  kam parë  kurrë
ndjeva të mos doja t’i tradhëtoja…
.......................................
u ngrita  e në banjë  hyra...
pas derës së saj  të mbyllur
të gjitha gratë e botës i harrova…

ja të gjitha këto ndodhën  mbrëmë
kur  një  pjatancë me midhje të gjalla më ofruan...
mes orkidesh  të bananta  i avullti  briosh...
dhe në mendje më erdhën
domosdo kofshët e tua…
kofshët e tua  që  kurrë  s’i kam  parë….
……………………….
të bukura  domosdo
përderisa  ke qejf  të m’i  tregosh…


(12  Janar, 2011)

©Artan Gjyzel Hasani