une s’të kam takuar kurrë ty…
nuk të njoh…
por kur në një banket tajlandezësh
një pjatancë me midhje të gjalla më servirën
me banane dhe orkide anash zbukuruar
e diku pranë tyre ca briosh
kofshët e tua që nuk i kam parë kurrë përfytyrova
e atë gjënë tjetër domosdo…
domosdo të bukura e aromëmira,
përderisa dëshiron të m’i tregosh...
dhe ndërsa alkooli përtej gurmazit tim
niagarë viagre mbi gjoksin leshator rrodhi
peceta që kisha mbi prehër përdhe u rrëzua...
e bardhë sic ishte më nuk ishte
kur vera e derdhur me lulëkuqe e mbolli…
e teksa kamarierja kineze u përkul ta merrte
e dy gjinj të hatashëm zbuloi
dora e ndrojtur e eskimezes që kisha pranë
ekuadorin tim fërkoi…
por nuk doja me asnje femër nga ato ta bëja,
vecse me dorën time që orkidet kish prekur…
ndërsa kofshët e tua që nuk i kam parë kurrë
ndjeva të mos doja t’i tradhëtoja…
.......................................
u ngrita e në banjë hyra...
pas derës së saj të mbyllur
të gjitha gratë e botës i harrova…
ja të gjitha këto ndodhën mbrëmë
kur një pjatancë me midhje të gjalla më ofruan...
mes orkidesh të bananta i avullti briosh...
dhe në mendje më erdhën
domosdo kofshët e tua…
kofshët e tua që kurrë s’i kam parë….
……………………….
të bukura domosdo
përderisa ke qejf të m’i tregosh…
(12 Janar, 2011)
©Artan Gjyzel Hasani
