Hej kafshëza ime mishtore që kurrë s'ishe e imja
edhe pse në qendër të trupit tim si Babilon
fsheh Historinë e Pashkruar të Rrjedhjes dhe të Rrëzimit!
Kujt ia rrëfen ato që pa syri yt i vetëm ciklopik
mes qarjes...ngashërimit...
përlotjes rënkimtare në castin magjik
mes tempujsh ku Dianat kurvërinë veshën si virtut
të një nate të vetme...?
Cila prekje të ngjall,të ringjall
e të vdekur drejt jetësh të pajetuara të flak
e flakë merr si zjarr që vetveten zhurit
pa mundur kurrë ta ngrohë?
Cila stuhi e mori tutje të vjellën tënde
dhe e bëri re në qiejt rozë ku gatuhen shkrepëtimat
e ku Apokalipset iu gjunjëzohen mëngjeseve së Rikrijimit
pas netëve të verbëra ciklopike...?
Hej kafshëza ime mishtore e pazbutur thuamë...
tregomë... andej nga ishe...
nga hyre dhe dole...
atje ku Babilonët e tu u rrëzuan pafundësisht rindërtimeve të reja...
mbete magji e panjohur apo thjesht të quajtën
bole?
(2005)
