Në tempuj mendjesh rrënjëdala ku ligësia mbi biblë të nderit betohet...
në pellgje vesesh të pathëna ku dlirësia në gjethe kujtimesh harrohet…
në qiej të lartë ku zvarranikët kërkojnë renë e tyre të shpiket…
në eklipse shpirtërash të ronitur ku njeruci hijes së tij i bindet
pashë të ZEZËN…
Dhe ata më thanë:
“Është e bardhë...por ti s’e sheh dot…
take it easy, my friend,
është thjesht çështje këndvështrimesh…”
Ia hapa shalët këndit tim të vështrimit
Ia hapa sa e shqeva…
ia mbylla sa e humba…
0 grade
15…
30…
45…
60…
72…
90…
180…
360 gradë
e përsëri në zanafillë…
i Arjanes fill
priste të gjëndej…
Dhe ata më thanë:
“Është e bardhë...por ti s’e sheh dot…
take it easy, my friend,
është thjesht çështje këndvështrimesh…”
E bëra trekëndësh…
romb...
kub..
prizëm…
piramidë…
e bëra thyesë
zbritje
pjestim…
Një ditë e çbëra vështrimin tim.
E bëra shkurre…
dredhëz…
ferrë…
e bëra kometë
zar
ruletë
e bëra lot…
edhe det…
pikë e bëra
dhe drejtëz
me një pingule në mes…
rrëke...
katarakt...
dhe ajo ishte përsëri atje...
si gjithnjë
e pandryshueshme
zeznajë e ZEZË…
Dhe ata përsëri më thanë:
“Është e bardhë..por ti s’e sheh dot…
take it easy, my friend,
është thjesht çështje këndvështrimesh…”
E kështu një mëngjes
me të ZEZËN në njërën dorë...
vështrimin pa kënd
e këndin pa vështrim
në tjetrën…
nxirrosur dhe vete
si para stuhisë retë
udhën përtej qiellit mora
dhe Perëndinë pyeta:
"Krijuese e gjithshkaje,
cfarë ngjyrë ka kjo?
“Është pa ngjyrë, robi im,
merr ngjyrën e syve që e shohin…
syzinjve u duket e bardhë...
sybardhëve u duket e zezë...
diçka e ngjashme me shpirtin
e sytë pasqyrë e tij janë…
"Po ky kënd në dorë?”
"Është i vështrimit tim…
Ndoshta duhet ndrruar…”
“Oh… këndet ?
Harroji…
Sot këndet janë të harkuar
e vështrimi i rrumbullaktë…
Këte duhet ta kishe kuptuar…”
__________________
