6.2.08

Epitafi i dikujt që kërkoi perfeksionin në dy gisht gjë…

(kujtimit të M. SH. )

Vite me rradhë për të deshifruar dashuritë e paqarta…
humnerave në litarë dyshimesh kacavjerrë...
stuhi pasigurish duke përballuar...
greminave lule ëndrrash duke mbjellë...
në dete përgjimesh një jetë të tërë lundruar…
Të jetë kështu apo ashtu?
Pse dhe Si e Qysh duhet të ishte?
Castet përhumbur në Kur e Ku …
Deri në ditën kur jetë më s’kishte…
Kjo s’bën kurse ajo s’është për mua
dikë tjetër ka pasur…
duket që nga sytë
kjo nuk është e bukur dhe ajo eshtë e shëmtuar…
kjo tjetra shpirtkatran...ashtu do i kete edhe gjinjtë”
Gjithnjë i koklavitur…gjithnjë i ngatërruar
i luhaturi i përjetshëm…gjithnje i gabuar
te zonja pa putanën e padëshiruar
te putana kërkoi dikë për t’u martuar…
…………………………………………..
Tërë jetës e ëndërroi veten e tij dhëndër
dhe tërë jetën femra i mbeti vec ëndërr…
Një ditë iku nga kjo botë dhe miku im,
mes ëndërrave shterpe brune dhe bionde
iku dhe dëshirat i mbetën mbi mermer
“Ti e panjohur që kalon para varrit tim
do vish të pallohemi sonte?”